ΓΥΡΙΖΩ Τις ΠΛΑΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου αποτελούν ένα σημείο όπου αναδεικνύεται με τον καλύτερο ίσως τρόπο η φράση «Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα». Το εκλογικό αποτέλεσμα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη όχι μόνο δεν είναι ενθαρρυντικό, αλλά προκαλεί τρόμο, αφού τα βασικά συμπεράσματα είναι δύο Το πρώτο, οι πολίτες δεν προσέρχονται στην κάλπη, δηλαδή αρνούνται να ψηφίσουν και το δεύτερο, η ακροδεξιά εμφανίζει τρομακτική άνοδο.
Σε μία τόσο κρίσιμη ιστορική στιγμή όπου το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται όλο και περισσότερο από τους ψηφοφόρους και ο λαϊκισμός της άκρας δεξιάς κερδίζει κάθε ώρα που περνάει όλο και περισσότερους οπαδούς , πρέπει ή θα πρέπει ο δημοκρατικός κόσμος, οι ίδιοι οι δημοκράτες πολίτες αλλά και τα κόμματα του προοδευτικού τόξου να αντιληφθούν τον κίνδυνο και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Οι πολίτες, ενώ θα έπρεπε να αναλαμβάνουν όλων των ειδών τις πολιτικές ευθύνες και να παίρνουν ανάλογες πρωτοβουλίες, τελικά, εθίζονται στο να ακολουθούν και να ψηφίζουν τις πολιτικές επιλογές που άλλοι τους παρουσιάζουν έτοιμες. Όλοι καταλαβαίνουμε, ότι για να είναι σε θέση οι πολίτες να ασχοληθούν με τα κοινά, θα πρέπει να έχουν λάβει την ανάλογη παιδεία. Όμως, η σύγχρονη παιδεία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτό το αίτημα. Και πως θα μπορούσε, αφού η πολιτική ζωή στοχεύει ακριβώς στο να μη μαθαίνουν οι πολίτες πώς να κυβερνούν και τελικά, να εμπιστεύονται στους ειδικούς… το έργο της διακυβέρνησης. Ναι, είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις τον λαϊκισμό της ακροδεξιάς να καταλάβεις ότι λέει ψέματα, ότι εξυπηρετεί συμφέροντα και να στραφείς προς την Αριστερά. Γιατί θα χρειαστεί να εγκαταλείψεις ότι μέχρι σήμερα θεωρούσες δεδομένο. Όμως η αλήθεια ελευθερώνει. Με διαρκή ενημέρωση, με αντίσταση στην αποβλάκωση των πληρωμένων ειδήσεων και τελικά με την συμμετοχή.
Όσον αφορά δε στα κόμματα, η κρίση συνίσταται ακριβώς στο ότι πάψαμε να θέτουμε πραγματικά τον εαυτό μας υπό αμφισβήτηση. Όταν ισχύει ο απόλυτος κανόνας του σύγχρονου γραφειοκρατικού κόμματος, δηλαδή η ικανότητα αναρρίχησης μέσα στον Μηχανισμό, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ικανότητα διεύθυνσης των υποθέσεων με τις οποίες ο μηχανισμός είναι επιφορτισμένος. Στους κύκλους των στελεχών το ήθος σπανίζει ολοένα και περισσότερο. Έτσι, τυχαίοι και αναπόφευκτοι άνθρωποι τοποθετούνται επικεφαλής του γραφειοκρατικού μηχανισμού που λέγεται σύγχρονο κόμμα και κατ’ επέκτασιν κράτος και τέτοιου είδους άνθρωποι καλούνται να «ακούσουν» την κοινωνία και να κυβερνήσουν. Είναι βέβαιο ότι αυτοί δεν θα τα καταφέρουν και εκείνοι που τους ψήφισαν θα απογοητευτούν για μία ακόμη φορά. Και δεν είχα κανένα πρόβλημα αν αυτό αφορούσε μόνο τα κόμματα της Δεξιάς. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι αφορά και τα κόμματα της Αριστεράς. Και αυτό οδηγεί μοιραία στην «Άνοδο της Ασημαντότητας» δηλαδή σε σημαντικά πόστα να προωθούνται άνθρωποι που καμία σχέση δεν ‘έχουν με την Αριστερά. Έτσι όμως δεν παράγουμε πολιτική. Δεν απαντάμε στα προβλήματα της κοινωνίας. Αναπαράγουμε την εξαντλητική ιδέα του «όλοι ίδιοι είναι».
Πιστεύω ότι δεν έχουμε άλλο χρόνο. Πρέπει σήμερα -χθές- να κάνουμε την υπέρβαση. Να πούμε στον κόσμο ότι έχουμε τις απαντήσεις που χρειάζεται. Δεν ξέρω αν η λύση για την χώρα μου στο πρόβλημα της αδιαφορίας, της ανόδου της ακροδεξιάς, του φόβου και του μίσους που τόσο ύπουλα αυτή διοχετεύει σαν δηλητήριο στον κόσμο είναι ένας «συνασπισμός» κομμάτων από το κέντρο ως την Αριστερά. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι αν δεν μάθουμε από τα λάθη μας «Η ιστορία θα επαναληφθεί σαν φάρσα». Και τότε ο φασισμός και ότι αυτός πρεσβεύει, ο φόβος και το μίσος για το διαφορετικό, οι διώξεις, η απόλυτη έλλειψη ελευθερίας, το σκοτάδι, θα καλύψει τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.
Πέρυ Χαρτοπούλου
Μέλος συντονιστικού Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ Καλαμπάκας
